Özledim Seni Şiiri - Seyit Tok

Dudu dillim, kaşı kemanım,
Buğulu gözlerinde hapsolduğum güzel,
Özledim seni…
Yağmurun sesi bölerken gecenin suskunluğunu,
Özlem deryasında bitap düşer yüreğim,
Özledim seni…
Donup kalır hayalin göz pınarlarımda,
Vurgun yemiş yüreğim, unuttum kendimi,
Kurban olduğum.
Özledim seni…
Koştu sana duygularım ceylan ürkekliğinde,
Ok misali nazarın saplandı can kafesime,
Özledim seni…
Ey sevdiğim, bülbüller ötmez oldu artık gönül bağımda,
Senden ayrı düşeli, baykuşlar tünedi dalımda,
Özledim seni…
Dudaklarımda eriyen mah, zülfü perişanım,
Koma beni, ışıksız, dipsiz kuyularda.
Özledim seni…
Kadehte içip hayalini, yokluğuna sarıldım,
İrem bağında solmayacak ak gülüm.
Özledim seni…
Ey yar, yüce dağ başında kar boran olur,
Yiğidin gönlünde de sevdası ağır olur.
Özledim seni…
Gözlerimden süzülen yaşlar, şahidimdir ki,
Bu sevdadan dönen namerttir, alçaktır.
Allah’ıma, kitabıma,
Özledim seni…
İki can vardı, bir bende Ömer adaletinde,
Sensizlik ölümü yaşamakmış bedende,
Özledim seni…
Sırra kadem basmış, sırlar içinde,
Cevabı, çözülmesi zor bilmece içinde,
Özledim seni…
Mahşerlik bir sevdadır, aşklar içinde,
Yandım bittim, kül oldum, hasret içinde,
Külüm küllere karıştı, ağlar küller içinde,
Özledim seni…
Musallaya konulmuşsa sarhoş bedenim,
Unutma ki, ölen ruhum değil, bedenim,
Özledim seni…