Özledim Seni Şiiri - Burak Kurt

Özledim seni
ama dilim varmıyor özledim demeye
mesela gözlerini özledim;
hani o en karanlık anında bile,
ışıltılarını kaybettirmediğin gözlerini..
Kahverengi gözlerini, kahverengi ama
geleceğe bembeyaz umutlarla,
pespembe düşlerle baktığın..
Karamsarlığın, çaresizliğin gölgesini bile
düşüremediği gözlerini..
Gözlerini özledim diyemiyorum işte..

Özledim seni
mesela senin derdinle dertlenmeyi
küstüğümüzde barışmamızı
triplerini bile özledim
mesela kavga ettiğimizde
kızıp telefonu kapatmanı
ve saatlerce açmamanı
tripler özlenir mi hiç?
Ama ben özledim
en kötü huylarını bile
ama özledim diyemiyorum işte..

Özledim seni
mesela gülüşünü özledim
gülerken ağlamanı, ağlarken gülmeni..
Güldürmeni özledim,
hatta ağlatmanı..
mesela kokunu özledim
rüzgarların taşıdığı,
güllerin bile kıskandığı kokunu..
Ama özledim diyemiyorum işte..

Özledim işte
Birlikte kurduğumuz hayallerimiz yarım kaldı..
Özledim işte
Sen gidince gözlerim öksüz kaldı..
Şimdi bir elim boş
sen birgün gelip tekrar tutarsın diye,
sağ elimle sol elimi tutmuyorum bile
bir elim hep boş..
Özledim seni
Ama özledim diyemiyorum işte..