Özledim Seni Şiiri - Ayşenur Takak

Özledim seni
Nefesinin nefesime değişini
Gözlerinin içinde kendimi görmeyi
Çocuksu gülüşlerimizi özledim

Özledim sesini
Elinin elime değişini
Beni mutlu eden sevgi cümlelerini
Seninle olan herşeyi özledim

Şimdi ben bekliyorken seni
Sen nerdesin,kimlesin,kimdesin
Hiç bir fikrim yokken bile
Ölüyorum hasretinle

Tek bildiğim seni delice sevdiğim
Gel kalmadı adım atmaya mecalim
Sensiz kalırsam biraz daha
Kapanır gözlerim ölüm şartıyla

Her geçen gün dahada soğuyorum bu lanet dünyadan
Yaşayamıyor insan yokluğunun acısından
Her gece ben yalvarırken allahıma
İnledi bu şehir her haykırışımda

Her gece yatağımın içinde
Adını sayıklayarak uyuyup,
Adını sayıklayarak uyandım her güne
Her gece gözlerimde gözyaşı ve bir telefon vardı elimde

Senden gelecek tek bir aramaydı beni göklere çıkarak olan
Ama senden başka herkesdi beni arayan
Bana söylediğin herhangi bir kelimeyi bile özlüyorum
Nefes alırken seni kalbimde daha çok hissediyorum

Ateş gibi her nefeste yakıyor içimi hasretin
Korkuyor insan nefes almaya
Ben alışkın değilim sensiz kalmaya
Gözlerini görmeden uyku gelmez bu insana

Nolur gel,dön geri
Gelde sevinçten ağlat beni
Ben ki seninle öğrendim mutluluğu
Şimdi mutluluğun bir tersi kaldım umutlu

Dilime dolanmış bir sitem
Ömür boyu seni kalbimden çıkarmayı bilmem
Belki de hasretimi tam olarak anlatamıyorum
Şöyle diyeyim, ölüyorum.