Küle ramak kaldı közledim seni
Ömre ölüm daldı özledim seni
Mazi kollarıyla sarar bahtımı
Özgürlüğüm gibi özledim seni
Sarsar en derinden gönül tahtımı
Berduş hallerinle gözledim seni
Sen hiçbir vakitte görmedin beni
Ayrı geçen her gün azap güncesi
Sızlamaz mı kalbin zulmün ecesi
Sonsuzluğa sığmaz dertler nicesi
Yine de kalbime sözledim seni
Sen hiçbir vakitte duymadın beni
Ne aktır ne kara Araf içindeyim
Tanımlanamaz asla zor biçimdeyim
Kâh kanaatlerde kâh seçimdeyim
Daraç boğazlarda gizledim seni
Sen hiçbir vakitte sormadın beni
Kar da ayazımdın iliği kesen
Keskin poyrazımdın delice esen
Yine ar etmedim kopma diye sen
Güllerle, güneşle yüzledim seni
Sen hiçbir vakitte bilmedin beni
Biçare hallerde kof nahoşluğu
Aradıkça deva sarar boşluğu
Nerede kaldı ki sevda hoşluğu
Gafletten dönüşle izledim seni
Sen hiçbir vakitte sevmedin beni
Ecrinin vebâli vurmaz dilerim
Umudu dertlerle durmaz bilerim
Kalpten adını çok sürmez silerim
Taçlandırıp aşkı erzledim seni
Sen hiçbir vakitte anmadın beni
Şükran AY
Mavi Umay Şükran AyKayıt Tarihi : 30.3.2010 00:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mavi Umay Şükran Ay](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/03/30/ozledim-seni-187.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!