Özledim seni,
bir kuru dal ağaçtan kopar gibi
çatırdayarak bölündü yüreğim
acıdı göğsüm, çözüldü etim
usul gürültüsüz çöktü dizleri üstüne
umudum, sevincim, tüm direncim
özledim seni
sağır bir sancı;
ayak uçlarımdan ölüm yüreğime koşar gibi
dilsiz feryat;
çatal pençeleriyle hasret kalbimi söker gibi
alevsiz sıcak,
tam ortasında bağrımın volkan kaynar gibi
özledim seni
bir acı bahar yaşadı ki ömrüm
karanlığına isyan kozasını parçalayarak
yırtarak toprağın karnını
gün ışığına çıkan fidelerim
gözyaşlarımda boğuldu
ve umudun goncası
dal uçlarında tomurlanan çiçeklerim bir bir çürüdü
ki umudun sevda rengi dağlarına
bir hazan
bir hazan yürüdü ki
sorma sevgilim…
ölüm tadından da ağırmış
ayrılık hasreti
uzağında kalmaktansa
yokluğunu yeğlerdim…
Kayıt Tarihi : 24.11.2008 13:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!