Özledim Seni Şiiri - İzzettin Akyapı

Yine gece ve sensizliğin koynundayım

Gökyüzüyle kadeh tokuşturuyoruz

Zira oda yıldızlardan yoksun

Güneşsiz gündüzlerim gibi

Kara bulutlara sarılmış

Rüzgar almış koynuna tozu toprağı

Kalbimle dans etmekte

Zira oda benim sana susadığım gibi

Susamış yağmura

Boynu bükük çiçekler yoldaşlarım

Varoluş savaşında güneşsiz susuz

Sensiz çoraklaşan bedenim gibi

Renkler çekilmiş gözlerimden

Pak yüzünü o kadar özledi ki

Güneşle kucaklaşmayı bekleyen

Beyazlar kürklerin altında üşüyen

Filizler gibi

Özledim birtanem özledim seni

Belki yarın iplerini çekerken çılgınca

Kolumdaki saate bakıyorum

Ne kadar da bana düşman

Ya bu kollarıma ne demeli

Bu kaçıncı boş kenetlenişi

Mis kokun nerde sıcaklığın

Aynam olan resmin

Gözlerimin yağmuruna o kadar aşina ki

Bıktı her gün biraz daha büzülmekten

Öpücüklerimden usandı

Bıktı kalbimi dinlemekten

Bakışın o kadar huzur dolu ki ya gülümseyişin

Avuçlarımdasın tebesümlerle çıvıl çıvılım

Özledim birtanem özledim seni

O kadar sıcaktı ki ellerin

Üşüyor ellerim bak ne yapsam olmuyor

Ne ceplerim ısıtıyor onları ne de

Alev alev yanan ateş

Gökyüzüm yine griye büründü

Elleri bastonlu insanlar yolda

Koşuşturuyor cami avlularına

Sabahladım yine sensiz bir yıl daha geçti

Ne sabah ama soğuk ve gri

Güneşsiz ve ayaz dolu

Dünlerim kadar yakın mimiklerin gülüşün

Sarılışın ve sıcak fısıldayışların

Bedenime o kadar mazi oldun ki

Özledim birtanem sığınağım her şeyim

Gül bahçem baharım

Gel artık yık her geçen gün

Surlarına taşlar dizen karakışımı

Getir artık ıraklaşan mutluluğumu

Gözlerinle diz yıldızları gökyüzüme

Doğ sabahlarıma

Çisele çoraklaşan bedenime

Getir sende kalan akılımı beynime

Yitik sevincimi getir yaşamıma

Ek toprağıma umut tohumlarını

Yarınlarımda ol gecelerimde gündüzlerimde

Sar sıkı sıkı sıcaklığınla ısıt üşüyen bedenimi

Gel baharım çok özledim seni