her kapıyı açtığında
gülücükler saçardın
beni görünce
güller gibi açardın
mutlu olur
havaara uçardın
yokluğun üzdü beni
canım oğlum
şen şakrak sesinle
bitmek bilmeyen
neşenle
çocuksu içten gülüşünle
yokluğun düşündürdü beni
gülücüklerini özledim oğlum
kapıyı açınca
annem deyişin
bana sarılıp
geldinmi deyişin
ben seni şimdiden
özlemişim
yokluğuna alışamadım oğlum
çayımı bile
sensiz içemedim
çıkıp gezmeye bile
gidemedim
sen yoksunya
bu günü bile sevemedim
canım da cansın
canım oğlum.
Kayıt Tarihi : 18.9.2012 17:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)