Özledim ki Şiiri - Furkan Enes Abça

Özledim ki sevdiğim, mutluyduk...
Yaldızlı bir caddede
Yahut yıldızların altında
Beraber, el ele yürüyorduk...
Geceleri birbirimize sarılıyorduk,
Gündüzleri yan yana uyanıyorduk.
Câhildik, yalancı bu günleri
Bir ömür sürecek sanıyorduk.

Sevincimiz birdi üzüntümüz bir.
Biz birdik, bir aradaydık.
Bir bütündük biz.
Şimdiyse ben bir başıma, sen...
Senin için bir miydik biz ikimiz?

Oysa ben râzıydım kadere,
Yüzüne pel pel bakıp gülmeye,
Etrafını saran felâkete rağmen
Mâsumiyeti andıran bir böğürtlen misali
Bir ömür seni sevmeye.
Bir ömrümü senin için vermeye.
Oysa ben razıydım her şeye.

Ki şimdi sevdiğim
Ben artık çok değiştim.
Ne ben benim ne sen sensin.
Ne ikimiz biriz artık ne de bambaşka biriyiz,
Biz artık hiç kimseyiz.

Özledim ki sevdiğim, mutluyduk.
Ben günahtım, sen sevap
Hep birlikte kaldığımız bu arafta
Halimiz ne güzeldi ne harap.
Her şeye rağmen sevdiğim, mutluyduk.

~eflâtun