Özledim insan gibi insanı
Yaşamak istedim insan gibi
Sordum insan gibi insan
Bana cevap veren olmadı
Düşündüm iletişim çağı dediler
İnsanlar her türlü lüksü gördüler
Yürekten selam verdim hissetmediler
Bana kommunikasiyon masalını anlattılar
Çiçeğin yapraklarını kopardım sayarak
Beni seviyor sevmiyor diye saydım
Sonra kızdım kendime bunu yaparken
Mantığımı kullanmdığıma bakarak
Sen yaşa kurduğun hayallerinle
Sen barışçı ol tüm isteğinle
Sen deryada kulaç at sevginle
Bak etrafına yine yalnızsın
Ben sevgisiz yaşayamam dersin
Şöyle içten bir öpücük kondu mu yanağına
Mutlu olursun köpürür kaynar yüreğin
İki kolunla sardın mı mutlu oldugunu
Kayıt Tarihi : 17.6.2014 18:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Senem Aygül](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/06/17/ozledim-insan-gibi-insan.jpg)
beğeniyle okudum
TÜM YORUMLAR (1)