Özledim anne Şiiri - Sedat Hünker

Bir çay bahçesinde çaylar içerdik
O çay içmeleri özledim anne
Hani bir masada yemekler yerdik
Senli o sofrayı özledim anne

Hani küçücükken beni yıkardın
İş gelse başıma sahip çıkardın
Yarama bereme merhem sıkardın
O gözetişini özledim anne

Kendinden daha çok bana bakardın
Ağlasam gözyaşın sende akardın
Kışlasam yeniden beni yakardın
O yakınlığını özledim anne

Çocukken sarılıp yatardım sana
Hikaye okurdun her gece bana
Koynunda doğardım uykudan yana
O geceleri çok özledim anne

Hani öperdin ya yapardın ya kok
Hani hep üstüme düşerdin ya çok
Hani olmazdın ya bende gözü yok
O her şefkatini özledim anne

Senle sıcağı har olup ta kalan
İçine gireni huzura salan
Yıllarca içinde ruhun yer alan
O bir yuvamızı özledim anne

Benimle beraber açıp solduğun
Yan yana benimle zaman dolduğun
Henüz dünyada sağ salim olduğun
O güzel günleri özledim anne

Sedat hünkar