Özledim Anne Şiiri - Osman İslam

İkibinli yılların bu kadar karanlık
Bu kadar zifiri olacağını
Hiç düşünmemiştim anne

Yıl bindokuzyüzdoksandokuzdu
Koca bir deprem yaşadık milletçe
Ama benim depremim
Yıl ikibin ve yedi ocaktı

Diyeceksin ki ne olacaktı
Anneler ölmeyecek
Cennete gitmeyecek miydi

Benim cennetimi alıp gittin anne
Beni öksüz bırakıp gittin
Soğukta üstü açık yapayalnız
Korkularımı yalnızlığımı sormadan gittin

Acımadan gittin anne
Ama acıtarak gittin
Ben sensizliğe alışamadım
Kendime nasıl alışırım
Sormadan gittin

Meğer insan her dönemde
Ve her yerde biraz çocukmuş
Ve hep muhtaçmış
Annenin sıcağına annenin kucağına

Nasıl özledim
bir bilsen
Belki çıkar gelirsin bile
Rüyama ocağıma sıcağıma

Hani seni düşünüyorum derdin ya
Gece okulumun yollarında
Hani gelmeden balkondan
Bir damla düşmezdin içeriye

Nedense hayatta bilmiyor insan
Verdiğin emeklerin değerini
Başında sabahlamalarını
Açken aç hastayken hasta olduğunu

İçim acıyor anne içim kanıyor
Senin gibi bir anne arıyorum
Işığın en bol olduğu yerlerde
Yok biliyor musun
Belki de hiç olmayacak