Özledim Afşin Şiiri - Samettin Şenkaya

Özledim Afşin

Sende doğdum nefes aldım büyüdüm
Taşı toprağını özledim Afşin
Tozlu yollarında gezdim yürüdüm
Ağaç yaprağını özledim Afşin.

Dağlarda otlayan semiz koyunu
Billur gibi akan yayla suyunu
Akdeniz'e varan Hurman çayını
Suyu ırmağını özledim Afşin.

İlaç gibi gelen dostlarım vardı
Güzel sözleriyle yaramı sardı
Gurbette aradı halimi sordu
İlaç dostlarını özledim Afşin.

Diz boyuna çıkan karın yağardı
Güneş üstümüze farklı doğardı
Bulut yağmurunu tatlı sağardı
Kara kışlarını özledim Afşin.

Yemyeşil olurdu çayır çimenler
Gelincik papatya çiçek sevenler
Şırıl şırıl akan sudan içenler
Bahar yazlarını özledim Afşin.

Ovada kurulmuş köyüm Erçene
Kim öldü kim kaldı haber versene
Gönül bahçesinden güller dersene
Ova düzlerini özledim Afşin.

Her evden ozanı aşığı çıkar
İnci gibi sözler kalpleri yıkar
Tüy gibi hafifler kederi atar
Ozan sözlerini özledim Afşin.

Deliler veliler Yedi Uyur'lar
Ahiret var diyor Yedi Uyur'lar
İman edin diyor Yedi Uyur'lar
Yedi Uyur'unu özledim Afşin.

Ayakkabı boyar harçlık ederdim
Tablayla çalışır yükler taşırdım
Kışın ayazında çok kez üşürdüm
Temiz kazancını özledim Afşin.

Kul Sami dediler benim adıma
Üç beş kişi zehir kattı tadıma
Memleketim gelir her an yâdıma
Güzel geçmişini özledim Afşin

Samettin Şenkaya
(Kul Sami)