Özledim Şiiri - Ramazan Kılıç

Aynalar gülmüyor artık yüzüme,
Dost görünmez oldu gönül gözüme,
Aklım da uymuyor dilim sözüne,
Doğruyu gerçeği varı özledim.

Konuşmadan görüp sevdiğim seni,
Temiz berrak aşkı bende ki beni,
Geçmişi değil de hep yeni yeni,
Kırmızı bej mavi sarı özledim.

Gidene git dedim kalan olmadı,
Gönlüm kilit kırdı çalan olmadı,
Bir ömür yaşadım yalan olmalı ,
Rüyamda gördüğüm gülü özledim.

Neydi bilmiyorum gönlümü kıran,
Acıtmadı canı sırtımdan vuran,
Yenemedi beni pusular kuran,
O kadar insan var , kulu özledim.

Laleyi sümbülü gülü nergisi,
Neleri özledim sevdim hangisi,
Temizi de gördüm gördüm de pisi,
Kaynaşıp kapışıp har ı özledim.

Eğirdim de yüne değiştim her gün,
Bu günden güzeldi evvel gün dün,
Hep zarar eyledim ey gönül dövün,
Kazandım kazandım kar ı özledim.

Dost diye gönlümden geçirdiklerim,
Benimle yoldaştı hep çektiklerim,
Gözümden gönlümden göçürdüklerim,
Sizi özlemedim bizi özledim.

Yalnızlık Allaha mahsus diyorlar,
Kulları bozulmuş hiç bilmiyorlar,
Azları terk edip, çok seviyorlar,
Çok , kıymetsiz idi azı özledim.

Kar yağdı üşüdü sanma bu canı,
Canlarım soğuktu dondurdu kanı,
Ecel daha soğuk gömer sultanı,
Sıcacık iki çift sözü özledim.

Sevgiyi unutmuş kullar perişan,
Cennet elbet güzel, Cehennem nişan,
Yok ki insan insan diye tutuşan,
Merhametle bakan gözü özledim.

Hele şöyle bakın kul çeşit çeşit,
Kimi daha çocuk kimisi reşit,
Hepimiz insan da sanma ki eşit,
Etrafa nur saçan yüzü özledim.

Ramazan kah indin, çıktın yokuşu,
Kul un ateşten de fazla yakışı,
İnsanın hayvanın farklı bakışı,
Umut yollarında düzü özledim.
15 03 2018

Ramazan KILIÇ