Özledim Şiiri - Serdar Kurt 2

Bu gün umudun hüzne çalan yüzünü yazıyorum.
senden uzaklarda
Sessizliğinin çıldırtan suskunluğu ve yorgun yüreğimde biriken hasretinle.
Özledim diyemiyorum özlemek suçmuş gibi bu adsız yetim yerde.
Başımı dizlerine yasladığım günler giriyor kanıma üşüyorum.
Ellerin yarınlarımızı işlerdi sevdamızı işlerdi şimdi sadece ellerini düşlüyorum.
Bu cehennem artığı zamanlar çakılırken sırata
Unuttum çoktan cenneti ruhumu tutuşturan yangınlarında.
Biliyor musun hiç bir sevabın manası yokmuş meğer gözlerinin yanında.
Hani sen hep derdin ya sabret.
Senin için senin için yaşıyorum bu dünyaya ibret.
San maki mutluyum kanarken her yanım çürümüşken baktığım yer
Hangi deniz masum görünür ki gözüme
Hangi dalga saçların kadar kuvvetle çarpar sandın şimdi yüzüme.
Çiçeklerin kokusunu unuttum çoktan.
Göğün mavisini şafakta yükselen güneşi
Gün dediğin nedir ki.
Her an kapım dayken gecenin dehlizi.
İsyanın eşiğinde günahların girdabındayım.
Gözlerime bakabilsen
Gözlerimle Azrail’in şakağındaydı.
Öfkem vuruyor feryatla savrulan her sözüme
Dönmeyeceğin gerçeği bir bıçak gibi saplandıkça özüme.
Gücüm kalmadı
Düşüyor omuzlarım.
Seni emanet ettiğim o kara toprağın yüzüne