Özledim çiçek kokulum seni.
Özlemin o kadar büyük ki.
Yaklaşan her baharla hasretin katlanıyor.
Kokan her çiçek bana seni hatırlatıyor.
***
Papatya’ya yaklaşıyorum göz kırpıyor.
Menekşe cilve yapıp kırıtıyor.
Lale her gördüğünde el sallıyor.
Bana ne oluyor böyle bilemiyorum.
***
Özleminden evim çiçek bahçesi.
Her birini sen diye kokluyorum.
Yaprakları saçların diye okşuyorum.
Açan tomurcukları yanakların diye öpüyorum.
Bana ne oluyor böyle bilemiyorum…
Mustafa Gür 2
Kayıt Tarihi : 4.12.2017 02:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!