Gözlerime bakıp da ne hissettiğimi sorma
İçimdeki yangını kırk yamalı bohçalara gizledim
Dilimdeki tutukluğu, dağınık halime yorma
Ben seni kelimelerle anlatamayacak kadar özledim
Hissederse yüreğin, eğil bir bak içime
Dert ak’a bürünmüş mü, bi göz gezdir saçıma
Akmadığına bakma dokun da gözyaşıma
Ben seni yüreğime taş basarak özledim
En son uğurlamıştın kapıda sarılarak
Sanki küsmüş gibiydin hayata darılarak
İsyan edip her şeye yüz yerden kırılarak
Ben seni daha o gün, oracıkta özledim
Günlerce ağlamışsın haber aldım ardımdan
Hayata darılmışsın yıkılmışsın kahrından
Ve dahi efelenip bi Hey çekip derdinden
Ben senin o deli dolu hallerini özledim
Unutma bu ayrılık sürmez bir ömür kadar
Kaderde vuslat varsa parçalanma bu kadar
Velev ki vade dolsa, ömür bitse ne çıkar
Ben seni bu dünyadan mahşere kadar özledim
Kara gözlüm anlattığım sen değil özüm benim
Sana ağlama dedim ağlayan gözüm benim
Sana her ne dediysem kendime sözüm benim
Ben seni, sevdiklerimi, memleketi özledim
24 Kasım 2017
Kayıt Tarihi : 25.11.2017 13:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!