Özledim Şiiri - Mahmut Şevket Yurttaş

Yolunu gözledim gece düşümde,
Korkuyla uyandım, yoksun diye.
Seni yanımda görünce rahatladım.
Uykulu gözlerimle seni setrettim.

Uyuyordun, beni görmüyordun,
Ama yüzünde mutluluk vardı.
Senin o halin de, ziyadesiyle,
Bana mutluluk, huzur veriyordu

Tekrar dalmışım seni seyrederken,
Elini hissettim üstümü örterken,
Bir de beni seyredişini, bakışını…
Sevgi dolu, sevecen ve arzulu…

Kapının kapanışını duydum,
Tekrar gömüldüm yastığıma,
Neden sonra uyandım, kalkmadım,
Yine seni düşündüm arzuyla…

Yanımda olaydın, öpeydim doyasıya,
Kedi gibi koynuna sokulaydım,
Terden nemlenmiş saçımı okşayaydın,
Nefeslerimiz birbirine karışaydı…

Sesini duymak istedim bir an,
Telefondaki “Günaydın” sesini,
Güne güzel başlamanın yolu bu bence,
Hayata gülümsemenin sebebi bu…

Kendime kahvaltı hazırladım,
Sevdiklerini koydum masaya,
Bir lokma senin için, bir kendime,
Bir fırt çay sana, bir fırt kendime…

Sevdiğin yemekleri düşündüm,
O kadar çok ki seçeneklerim…
Kuru fasulye, pilava karar kıldım.
Bir de soğan kırdık mı yanına…?

Kapının tıkırtısını duydum hafiften,
Kedi gibi kapıya koştum sessizce,
Susamış dudaklarına ıslak bir öpücük,
Sıcak bir çay, bir de cigara aperatifi,

Yorulmuşsun, dinlen biraz şurada,
Sonra yürüyüşe çıkarız beraber,
Çay ocağında bir de çay söylersin.
Yorgun ve mutlu eve döneriz akşam.

Bahar geldi, teras keyfi başlar artık,
Çay, kahve bi de cigara oldu mu?
Tabi bi de ben… Kare tamam.
Bu kul başka ne ister Allah’tan?

Yatma vakti geldi mi ufaktan?
Hemen uyursun yorgunluktan.
Bense seni seyrederim, bilirim,
Sabahtan akşama kadar özleyeceğim.

Gecenin bir vaktinde, yine bir el,
Attığım yorganı çeker üstüme.
Bilirim beni sevdiğini, düşündüğünü,
Çünkü ben de seni düşünüp, seviyorum…
020415- MANİSA