Özledim Şiiri - Yıldırım Kırlılar

Elimde değil ellerin
elimde değil ellerini özledim
dokunuşun yaşama benzer
nefesi özledim
boğuluyorum
gidişin hoyrat gelişini özledim
öyle yalın kat değil
öyle umarsızca değil
iliklerime kadar
ayak seslerini özledim
kapı kilidini çevirmeni
sorumsuzluklarıma serzenişlerini
sesini özledim
biçare anında yüzünde patlayan tomurcuk
her anını öyle hatırlamak istediğim
gülüşünü özledim
ruhumun en derinliğinde yaşarken soğuğu
yüreğimde açan kardelensin
sıcaklığını özledim
kirli nevresimlerde sabahlamayı
her anını bir daha yaşamayacağımı bildiğim
sevişmeni özledim
her şadırvan şarıltısında
orkideleri dalarken temaşaya
şehri cennetim bursada
kokunu özledim
dosdoğru bakamıyorum hayata
renkler sıyrılmış gökkuşağından
daha bir siyah gece
bu ev bu bahçe
kahve rengi gözlerini özledim
ne simitçi geçiyor evin önünden
ne çocuklar oynuyor bağıra bağıra
nede nara atıyor akşamcı
alabildiğine yaşıyorum yanlızlığı
solumda atışını özledim
her gün biraz daha acıyor canım
hep tahammül hep varsayım
gelmeyeceksin
ölümü özledim
09.09.2013