Sorgusuz sualsiz sevmeli insan,
Karanlıkta aydınlık edebilmeli geceyi,
Giderken sevgili olma arkasından ağlayan,
İnsan bilmeli delice gönülden sevmeyi.
Dağlar sıra dağlar engel oldu kavuşmaya,
Oysa ki seni canımdan bile çok seviyordum,
Şimdi garip gönlüm virane ağlaya ağlaya,
Kıyısı olmayan denizler içinde boğuldum.
Özlem sensin hasret sensin yalnızlıksa ben,
Özlenen sensin hasret çekilen sen karanlıksa ben,
Dön gözlerine kurban olduğum dilber,
Dön içimdeki yangınlar seninle biter.
Hani yaralı bir ceylan gezer ya dağlarda,
İşte ben sensiz koca şehirde yaralı gezerim,
Ah birtanem ah sevdiğim canım olsan yanımda,
Yıkarım dünyayı seni üzenleri ezer geçerim.
Kayıt Tarihi : 5.8.2014 01:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!