Özledim Şiiri - Şeref Semiz

özledim işte
herkesten çok, her şeyden çok özledim
avuçlarındaki teri özledim
dudağındaki nemi, gülüşlerini özledim
ne vakit bir sevgili görsem şu koca şehirde
ta içimde bir acı ve sana olan ana avrat sevgim
ve her seferinde şimdi gelıyorum deyip gelmeyen mutluluğum
şimdi ben kime anlatsam seni, kime söylesem derdimi
istanbulun tüm sokakları sana çıkıyorken
ben şimdi kime gideyim ulan kime gideyim
her ses her nefes ismini çağrıştırır kulaklarımda
sen yeter ki gel de gelirim
cehenneme gitsen bile gelirim
sakın ha isyan ediyorum sanma
ben seni sadece sevdim
eline bile dokunmak istemezdim bilirsin
yeter ki sen beni yürekten sev derdim
sen ise ele değil hep tene dokunmak istedin
neydi ulan benimle alıp veremediğin
oku oku adam ol diyecekleri yerde
sevme de adam ol deselerdi ya
ulan seni tanıyalı varya
kitap bile açmadan ne üniversiteler bitirdim
artık sevdam da düştü kulaktan kulağa
olsun onur duyarım ben bu sevdadan
hiç olmazsa değil senin gibi kucaktan kucağa
ne zoruma gitti bilir misin
ulan onca acıyı nakış nakış işledikten sonra yüreğime
giderken bana hakkını helal et dedin ya
helal etmem umrundaymış gibi
farkındaysan hakkım helal olsun dedim
peki şimdi sorarım sana
ya her gece döktüğüm yaşlar
uykusuz gecelerim, çektiğim acılar
yani şimdi helal olsun demekle cennetlik mi olucan
hepsi bende kalsın yine de boşver
sevenin halinden ancak sevenler anlar
hakkım da helal olsun sana aşkım da
sözümün bile bittiği yerdeyim şimdi
kelimeler bile yoruldu artık
dilimin ucunda bağdaş kurdu bütün harfler
ahirette bile olsa yeter ki bir daha karşıma çıkma!