Özledim Şiiri - Mustafa Gedik

ÖZLEDİM
İpekten kanatlarla nefes nefese,
Odama pervasız dalmasını özledim,
Bir an karşımda durup öylece,
Kalbinin atışını, saymasını özledim.

Ellerin saçımda dolaşmasını,
Gözlerin ruhumu okşamasını,
Dudağın tedirgin buluşmasını,
Kaşlarını şakadan, çatmasını özledim.

Ben ömrümü adamışken sözüne,
Sitemleri dokunuyor özüme,
Saçlarını perde yapıp yüzüne,
Kucağımda kaygısız, yatmasını özledim.

Sesinin ahengi bir kulağımda,
İsmi de tekerrür hep dudağımda,
Zihnim çıldırmanın son durağında,
Ruhuma bir sükunet katmasını özledim.

Kaşları en güzel hilal timsali,
Kirpiği kalpteki hançer misali,
Gönül arzulasın O’na visali,
Canımdaki elması yakmasını özledim.

Yokluğu; bir ateş düşer geceye,
Tarifsiz acı ki; gelmez heceye,
İç içe sorular her bilmeceye,
Cevap diye tenimi, sarmasını özledim.

Ufukta iz bile yokken neşeden,
Şifa diye içtiğim; zehir şişeden,
Ecel ile çarpıştığım cepheden,
Güneş gibi kalbime, batmasını özledim.

Beklerim, gelecek; vardır yüreği,
Gönlüme serinlik, nardır yüreği,
Dağdan kopup gelen kardır yüreği,
Çığ gibi hayatıma, akmasını özledim.

Mavi elbiseyi giyip son defa,
Gelsin diye bekliyorum son defa,
Gözyaşımı dudağıyla son defa,
Silip, silip, tatmasını özledim.

Mustafa GEDİK