Bana bu dünyada aşkı öğreten
Gecelerden kara gözü özledim
Dudağından kayıp sevgi getiren
Seviyorum diyen sözü özledim
Yokluğunda yetim gibi kaldığım
Sesini duyunca huzur bulduğum
O mah cemaline kurban olduğum
Okşayıp öptüğüm yüzü özledim
Gönül sarayıma köşkü yaptıran
Görünce kalbimi küt, küt attıran
Ekmeğime tadı, tuzu kattıran
Yürekten sevdiğim kızı özledim
Dost ile sohbeti sözünü bilen
Çagırdıgım yere koşarak gelen
Bir tek bakışıyla kalbimi delen
Mutluluktan uçan bizi özledim
Sarılıp bana yan, yana oturan
Başımı göğsüne basıp yatıran
Kırlardan papatya çiçek getiren
El, ele gezdiğim yazı özledim
Şarkımızı çalan dudak da Neyle
Sevdasını sunan elinde meyle
Necati Yanardağ, değildi böyle
Derdimi döktüğüm sazı özledim
Necati KEÇELİ
İZMİR
Kayıt Tarihi : 24.3.2009 02:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgiliye




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!