Özledim Şiiri - Necati Keskin1

Ellerini tuttuğumda,
Daha tanımıyordum seni.
Görücü usulü evlenmiştik.
Oysa o an anlamıştım, sevmiştim oracıkta seni.
İçimden kaynar sular boşalıyordu,
Gözlerine baktığımda.

Evet, daha ilk kez görmüştüm o gül yüzünü.
Ama bir an son günümüzmüş gibi,
Ürkek bir ceylan misali;
Kaçıvereceksin diye, çok korkuyordum.
Sevgi ne ki?
Hasret ne ki?
Taş, toprak, su,
Aşk ne ki?

Evet, bak aşkımızın başladığı yer.
Küçük bir tepe…
Tava üstünde künefe,
Yapışını özledim.
Biliyorum pisboğazın biriyim!

Ah!
Gülümsemeni,
İnci tanesi dişlerine doya doya bakmayı özledim.
Yanağındaki gamzeden su içmeyi,
Yollarda hayalini kurmayı,
Seni beklemeyi özledim…

Ama bu böyle olmuyor.
Sen yoksun artık!
Sen öldün!
Dayanamıyorum,
Kırmızı ışıkta bekler gibi bekliyorum,
Ölümü.
Sarı çoktan yandı delikanlı.
Hadi yeşil, hadi yeşil, Yan artık yeşil!
Yanmadı ihtiyar…
Olsun bekle beni, sarıda hazırdım ölüme
Kalkıyoruz işte,
Ama bu özlem şiiri,
Yinede yetersiz kalıyor bence…

“O kadar hızlı yaşıyoruz ki hayatta,
Hiçbir şey yapamıyoruz.
Patinaj çekmekten başka…”