Özledim Şiiri - İrfan Korkmaz

ÖZLEDİM

Bu dünyadan göçüp,göçüp gidenler
Özledim ben şimdi sizi özledim
Bağı kaynatarak sohbet edenler
Ilık yanan soba güzü özledim

Durak dayımların evinde şölen
Şu yirmi beş yılda çok oldu ölen
Haneler kapattı geride kalan
Bereketli geçen yazı özledim

Kayın babam duru durak bilmezdi
Çalışırdı günü boşa salmazdı
Hiç başkası misafiri almazdı
Misafire bakın sözü özledim

Haydar ağamlaydı o köyün ismi
Anılırdı onla yoğudu hasmı
Benim anlattığım onda bir kısmı
Yüreğinde sevgi gizi özledim

Ömer dedem anlatırdı geçmişi
Dersin vakasını olup bitmişi
Tanıyınca devirmişti yetmişi
Ondaki yaş akan gözü özledim

Bahri enişte sağ soldan dem vurur
Çok olay yaşamış nasihat verir
Akrabaya zarar gelmesin denir
Ondaki hissiyat tezi özledim

Bir fevzimiz vardı erken ayrıldı
Dünya meşakketten çabuk sıyrıldı
Bir kanser illeti yordu yoruldu
Mısır patlattığım közü özledim

Babam vardı benim deli Mustafa
Bir gün göstermedi sürmedim sefa
Beni çok düverdi bilmem kaç defa
Sopa yediğim çay özü özledim

Anam ağır kadın çok ağır başlı
Erken gitti anam olmadı yaşlı
Kendi topak boylu hem çatık kaşlı
Onda gülümseyen yüzü özledim

Emmim oğlu Mahmut otuz beşinde
Eceli gezermiş onun peşinde
Pancar sular iken kendi işinde
Saman attığımız tozu özledim

Korkmazım andıkça çok yanar içim
Gurbet ele attı kör olsun geçim
Köyümde irfandır burda bir hiçim
Sert ayazı kışı buzu özledim
Sert ayazı kışı buzu özledim

İrfan KORKMAZ
25/10/2009