Özledim Şiiri - Sefa Koyuncu

Göstermedin gül yüzlüm,
Setreyledin kendini…
Al yanaklım bal sözlüm,
Aşamadım bendini!

Bu öyle bir dünya ki,
Görünmeyen teller var…
Kavuşuruz da belki,
Aramızda eller var!

Hasretin oldu azık,
Sanki güneşle ayız…
Aynı dünyada yazık,
Ayrı dünyalardayız!

Fark etmiyor takvimler,
Saatten habersizim…
Sensin özlediğim yer,
Sensiz bil ki yersizim!

Avâre berdûş gibi,
Hayâller kuruyorum…
Yuvasız bir kuş gibi,
Dolanıp duruyorum!

Yüzüm asla gülmedi,
Saydım kendimi zanlı…
Can çekişti ölmedi,
Ümidim hâlâ canlı!

Katsan da acı elem,
Ömrümün akışına…
Dünyaları değişmem,
Şefkatli bakışına!

Bendim uçurumdaki,
Çok şükür ki itmedin…
Tek tesellim iyi ki,
Kalbimden hiç gitmedin!

Ellerindeydi elim,
Hâfızanı tâzele…
Gül bahçende güzelim,
Yer yok mu bu gazele!

Olalı bir divâne,
Usûle uyamadım…
O billûrdan şâhâne,
Sesini duyamadım!

Mavi’nin şafağında,,
Gökyüzüne bakındım…
Pervâneydim ağında,
Yıldız kadar yakındım!

O kadar özledim ki,
Buluşmayı göz göze…
İnsâf edersin belki,
Ne hâcet başka söze! ..