Özledim Şiiri - Mustafa Özbıyık

Seni yine özledim
Yatağımdan doğruldum ve seni aradım boş odada
Yine seni çok özledim
Solmuş duvar kâğıdı çarptı gözüme, o da anlamsız kaldı yokluğunda
Bu gün seni çok özledim
Unutulmuşluğu değil de, sensiz sonsuzluğu çektim ciğerlerime
Ve gülümü özledim
Bülbülün güle hasreti gibi seni özledim
Korkusuz korkaklar gibi, sensizlikten doğan korkumu hissettim
Aşkım gözlerini özledim
Sözlerini sevdiğini söyleyişini, o içimi eriten sıcak sesini bekledim
Seni kendimden ayıramayacağımı bilerek özledim
Doğruldum boğulduğum yalnızlıktan, çırpındım silkelendim
Ve seni özledim tüm geceler boyu
Boyumu aşan kararsızlıklara karşı, beni seninle yeniledim
Seni ne kadar özlediğimi hissettim
Umudu taşıdım günlerce gecelerce, umudu müjdeleyen rüyalarda
Ama seni çok özledim ve bu özlemler o kadar gerçekti ki
İlacı özlenen de, derdi gelmemen de ve gülüm
Seni özlediğim kadar, seni beklediğim kadar,
Seni sevdiğim kadar, hiç kimseyi sevmedim