Özledim Şiiri - Kenan Bilgac

Yıllar önce ben köyümden çıkarken,
Seher vakti ötenleri özledim.
Efkârlanıp gözyaşımı dökerken,
Başucumda bitenleri özledim.

Henüz daha on üç, on dört yaşında,
Cahil değil aklı fikri başında.
Tek öküzle kırık seten taşında,
Aşa bulgur çekenleri özledim.

Mor menekşe mis kokulu gülleri,
Şeker, kaymak, baldan tatlı dilleri,
Çıplak ayak gezindiğim yerleri,
Ayağımda dikenleri özledim.

Desen desen aşkla nakış dokuyan,
Soğuk suda esbapların yıkayan,
Yavukluya türkü yakıp okuyan,
Ceylan gibi sekenleri özledim.

Adam gibi riyasızca severek,
Birbirini bacı gardaş bilerek,
Emmim oğlu canyoldaşım diyerek,
Dertlerini dökenleri özledim.

Unutamam can Memine Hala'yı,
Ana, ata yeri dolmaz babayı,
Misli misli veren taşlı tarlayı,
Bereketle biçenleri özledim.

Bana derler Kel Arslan'ın torunu,
Alem bilir Tevhidi'min soyunu,
Bozamadım gurbet denen oyunu,
Hak'ka doğru göçenleri özledim.

Kenan BİLGAÇ 08.11.2008

Not: Bu şiirim yeniden düzenlenmiştir.