Özledim Şiiri - Şevki Kayaturan

İçimde gurbetin sessiz çığlığı
Fırtınalar koptu köyü özledim
Hileden riyadan uzak saflığı
Çocukluğum geçen yeri özledim.

Olsa da arabam, denizde yatım
Sırtına bindiğim atı özledim
Beton binalarda üç beşte katım
Kerpiçten yapılan evi özledim.

Bulsam da manavda her çeşit meyve
Bahçemizde yeten dutu özledim
Deden bağırdıkça bak dalı eğme
Taş ile döktüğüm kaysı özledim.

Alsam da fırından pasta böreği
Tandırda lavaşı aşı özledim
Anamın yaptığı o su böreği
Olsa idi şimdi pişi özledim.

Onun olsun şelalesi, parkları
Çayırı, derede suyu özledim
Suyla dönen değirmende çarkları
Un bastığım tepme, çulu özledim.

Mandıradan hazır peyniri sütü
Ağız denen ben o balı özledim
Yaş kırk dörde vurdu gidişat kötü
Köyde yaşadığım çağı özledim.

Televizyon, cepten alo demeden
Çıplak sesle haber, geli özledim
Hormonu mikrobu nedir bilmeden
Harmandaki madımağı özledim.

Ezo gelin bilmem neli çorbaymış
Ayran aşı, bal, kuymağı özledim
Şehirde insanlık her şey paraymış
Selam verip konuşanı özledim.

Kayaturan gezdim gördüm dünyayı
Sivas, Ulaş, Gürpınar’ı özledim
Harmanda yatarken o dolunayı
Yıldızı saydığım yeri özledim.

(03.09.2008-Saat: 13.39)