Her yanım cam kırıkları,
Batıyor yüreğime.
Kimden yana bu acı,
Kimbilir yitirdiğim ne?
Ben, ben mi?
Kimim neyim nerdeyim?
Kimi beklemekteyim?
Adsız duygularım,
Düşünceler çıplak,
Düşlerim terkedilmiş,
Oysaki dünü özlerim...
Kayıp bir şehirdeyim,
Tanıdık bir yüzden yoksun.
Her taraf salkım saçak buz tutmuş..
Hiç mi beklemedim bu durakta,
Bilinmeyen yolculuklara..
Hiç mi sıcak somun kokusu gelmedi
Burnumun dibindeki bu fırından.
Sıcak çay edasında
Hiç mi yudumlanmadı dostluklar
Günbatımı eşliğinde,
Sahil çay bahçesinde.
Yeni açan çiçekle birlikte
Hiç mi yuvarlanmadım çimenlerde...
Biliyorum..
Bu yetim ve gebe karanlık
Bu buz tutmuş yüreğim,
Gün doğumu sancısıyla
Yine merhaba diyecek,
Yeni bir güne,
Ve
Sana....
dağarcıktan…demek ki hala yaşıyorum ben
İZMİT 07.02.2006 /23:56
Ferah YılmazKayıt Tarihi : 13.1.2008 23:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ölümün yaşama meydan okuduğu anlardan.....
Bu yetim ve gebe karanlık
Bu buz tutmuş yüreğim,
Gün doğumu sancısıyla
Yine merhaba diyecek,
Yeni bir güne,
Ve
Sana....
yeni ve yaşanası günlere umtla ve sevinçle tebrikler
Hikayesiyle bütünleşmiş bir şiir. Çok kuvvetli bir kaleminiz ve şiir diliniz var. Tebrik ederken 10
Biliyorum..
Bu yetim ve gebe karanlık
Bu buz tutmuş yüreğim,
Gün doğumu sancısıyla
Yine merhaba diyecek,
Yeni bir güne,
Ve
Sana....
TÜM YORUMLAR (21)