Hiç umursamazdım özlemeyi, özlenmeyi.
Neydi ki özlem, özlenen özleyecek miydi de özlemeliydim,
karşılıklımı olmalıydı bu özlem denilen şey,
eğer karşılıklıysa bu etik olur muydu, derecesi neydi.
Bir denge terazisine konulduğunda denge nasıl durmalı,
tam ortalımı olmalı ki iki tarafta onu kademeli artarak sürgit yaşasın,
öyle olunca insan kendini anaforlara girmiş addetmez mi,
sen beni ne kadar özledin cevap:azıcık
iyi öyleyse bende azıcık özledim mi olmalı?
değilmiş işte, özlenen özlemese de özleniyormuş karşılıksız hem de,
bu bir ne aşağılanma hissi nede buna benzer eşdeğer duygular.
Umursamadığım bu duygu nede hoşmuş meğer,
birini özlemle yad etmek, bir daha, bir daha görebilmek için çırpınmak.
Ne için? sadece görebilmek, sesini duyabilmek için,
ama izin verirse özlenen.
Kayıt Tarihi : 22.9.2011 17:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!