Özledim Şiiri - Ferahmiz Ceylan

İnsan unutur mu, doğduğu köyü,
Kana kana içtiğim suyu özledim.
Köyün dört bir yanı, gezdiğim yeri
Kazalarak gezdiğimi özledim.

Caminin dibine, varıp dikilsem,
Suya giden güzelleri seyretsem,
Sigara ağızımda, yandan tütütsem,
O romantik günlerimi özledim.

Aşılığın başı bir seyran yeri
Eksik olmaz gencimizin hiç biri
Hele suya gidiyorsa bir peri
Aşka gelip öttüğümü özledim.

Sabah olunca erkenden kalkmak,
Sıcak çorba içip mideyi yakmak,
Kitap koltuğumuda okula varmak,
Katettiğim o yolları özledim.

Bizim hindinin kubararak duruşu,
Çocukları ağlatırdı bir kez duruşu,
Hele burnu ile kafa yarışı,
Hindimizin duruşunu özledim.

Buram buram bacadan çıkardı duman
Mışıl mışıl buzağılar yiyorken saman
Gün eğilip akşam olurken zaman
Neşe dolu günleri özledim.

İbibikler ötüşürken baharda
Okula giderken yağmurda karda
Tahakatim kesilip kalınca darda
Bize güç veren o varlığı özledim.

Sabah olur koyun gelir kuşluğa
Keçiler koşup çıkar taşlığa
Ya gölgelik, ya da geniş boşluğa
Davarların yatışını özledim.

Her çeşmenin önü ördekler kazlar,
Salınarak sudan giderdi kızlar,
Kimisinde eda kiminde nazlar,
Salınarak gidişleri özledim.

Cıvıl cıvıl koşuşurdu çocuklar,
Çatır çatır ateş yanan ocaklar,
Oynayarak yorgun düşen bacaklar,
Hamladığım o günleri özledim.

Kıratları ayak üstü kişneşir,
Boz eşekler nara atıp söyleşir,
Koyun kuzusuna bakıp meleşir,
O güzelim hayvanları özledim.

CEYLAN'i köyünden ayrı düşeli,
Ormanları yeşilmsi meşeli,
Ahmetli, Mehmetli, Zeynep, Ayşeli
Köyümüzün insanını özledim.

23.07.1977 saat 21.48