Bayramlarda boynu bükük kaldım
Eve oturup bir güzel ağladım
Kimsesiz öksüz çocuk gibi kaldım
Ben köyümün yollarını özledim
Mis kokan toprağı burnumda tütüyor
Anne hasreti yüreğimi dağlıyor
Ağaçları, çiçekleri rüyama giriyor
Ben köyümün insanlarını özledim
Ayakları prangalı mahkumlara döndüm
Hasretten yaşarken ayakta ölüye döndüm
Kendime karanlık bir dünya ördüm
Ben köyümün dağlarını özledim
Turhaniyem bıktım böyle yaşamdan
Zayıf görenlerce itilip kakılmaktan
Hasret dolu bir ızdıraplı hayattan
Ben köyümün güllerini özledim
11.02.2007ANTALYA. AŞIK TURHANİ
Hıdır AltaşKayıt Tarihi : 11.2.2007 14:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!