Su ne kadar önemlidir ki aktığı sürece, ışık ne kadar önemlidir ki yandığı sürece, insan ne kadar önemlidir ki kendini bilene.
En çok kaybettiği değerler için ağlarmış insan… Kıymet bilmek, yanındayken yokluğunu hissetmek, avuçlarının sıcaklığında terlerken ellerin, bir kutup ayazında üşüdüğünü düşünmek veya beraberken oturup bir ayrılık mektubu yazmak… Hangi zamanda hangisini düşündük ve ne kadar kıymet bildik sahip olduğumuz değerleri yitirmemek adına.
Neleri göze almalı, nelerden caymalı, ne kadar cesaretli olmalı ve ne kadar hiçe saymalı gururu “özlem” duymamak adına…
Sahiplenme duygusu ne kadar bitimsiz bir istekse insan ömründe, özlem duymakta o kadar kaçınılmaz değil mi hayatımızda…
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla