Özledim... Şiiri - Göksenin İleri

Ya toplanıp laflardık,
Yada hep birlikte oynardık..
Mahallemde boş arsamı, özledim.
Şimşir topacımı, özel kaytanımı, vınn.. sesini.
Misketlerimi özledim, içleri rengarenk,
Radyo tiyatrosunu, arkası yarını,
Meşin topumu özledim.
Çamurlarda yuvarlanmayı, yağmurda ıslanmayı,baş
Mis gibi vanilya kokan külahta dondurmayı,
Saka, Florya, İskete kuşlarını özledim.
Geceyi yırtan düdük seslerini, mahalle bekçilerini.
Eyüp’te bayram yerini.
Salıncakta sallanmayı, çıtalı uçurtmayı,
Gece sokakta, köşe başında toplanmayı,
Saklambaç oynamayı, sobe yapmayı, ebeyi kurtarmayı,
Riyasız selamlaşmayı, Doyasıya ağlamayı özledim.
Çamlıca gazozunu, haliç vapurunu,
Tramvayı,tek kürekli kayıkları,Kaytan bıyıkları,
Moda, Florya plajlarını,
Mahalle hamamını, delikanlı kabadayılarını özledim.
Sabah beşte açılan Unkapanı köprüsünü,
Beklerken yediğim nohutlu pilavı,
İstanbul un çeşmelerini,
beyefendilerin lehçelerini, katibelerin peçelerini özledim.
Faytonların keyfini, Tünelin kokusunu,
Boğazın dokusunu, deve bağırtan yokuşunu özledim.
Büyük babamın elinden tutmayı,
Tahta atla koşmayı, elim sende diye vurmayı,
Güvercin taklayı özledim.
Hala sakladığım mızıkayı, anne annemin ördüğü hırkayı,
Kaptan amcanın anlattığı fıkrayı,
Güveni, sevgiyi, saygıyı,
İlk okulda oturduğum sırayı özledim.
Ortası delikli parayı, umursamadığım yarayı özledim.
Cumbalı evleri, hanımeli kokan bahçeleri,
Yazlık sinemayı, çekirdek çıtlatmayı, Özledim.
İstanbul u dinlemeyi, yolda yürümeyi,
yoğurtçunun sesini, Dümbüllünün fesini,
Bayram neşesini, terazinin kefesini, dostluğun nefesini,
Çocukluğumu, kendimi, hayallerimi,
…ben beni Özlemeyi,
Özledim! çok özledim….