Özledim... Şiiri - Kenan Kervan

Hatırlıyormusun;
Hani bir şarkı söylerdin bana ayrı kaldığımızda.
Bir özlem var içimde diye başlayan.
Uzaklara doğru,çok uzaklara.
Sana.
Ben hiç unutmadım sözlerini.
Ne şarkının,ne senin.
Öyle dönesim var ki eski günlere.
Ve öyle hasretim ki senli günlere.
Özledim.
Meleklerin şahitlik ettiği sohbetleri,
Sıcacık sesini özledim.
Gönlüme huzur veren gülüşünü,
Umuduma umut katan sözlerini özledim.
Ve seni,
Seni çok özledim.

Gün doğuyor uykusuz gecelerimin sabahlarına.
Sessizliği bölen ezanlarla ağlıyorum.
Güne senle başlamak ne güzel.
Ben senden hiç ayrılmadım ki.
Hep seni yaşadım.
Gecenin karanlık kollarında sen vardın hep aklımda.
Ben yalnız değildim ki.
Hep sen vardın.
Hep seni özledim.
Uyanacaksın bir yerlerde sen de az sonra.
Varlığını hissedebiliyorum ama,
Yetmiyor ki hissedebilmek seni.
Bana günaydın demeni özledim.
Seni özledim.
Çok özledim.

Günler geçiyor ardı sıra.
Bu özlem öyle büyüdü ki içimde.
Dağa versem, dağ taşımaz.
Denize atsam, o da kaldırmaz.
Ya ben nasıl dayanayım a cancağızım.
Nasıl taşıyayım bu ağır yükü,
Nasıl katlanayım biriken kanlı göz yaşlarıma.
Omzumdaki dağları nasıl atayım.
İçimdeki denizleri kime dökeyim.
Sor artık yüreğine ne olur.
Kapatma kulaklarını kalbinin sesine.
Susma a canım, ne olur susma.
Susup ta susuz bırakma kuraklıklarında.
Özledim işte seni.
Özledim ben de deyişini..
Özledim gülüşünü, o sesini.
Seni çok özledim.
Seni çok özledim…