Özledim Şiiri - Zahide Handan Erengil

Bir bilmecem var benim için kutsal,
Çığlık gibi duyulan iki hece,
Bilinir annem deyince.
Erken dönerim demiştin,
Hep bekledim gündüz gece,
İsyan ettim gelmeyince
Kan ter içinde uyandım,
Sensiz günlerde perişandım.
Ne zamandır nur yüzüne,
Pamuk ellerine hasret kaldım.
Sitem etmiyorum kimselere,
İsyanım yalnız sensiz geçen günlere.
Sıcacık nefesini,kızım diyen sesini,
Başımı okşayışını,Güvenli bakışını özledim,
Güzel yüzüne bakmayı,Kollarına atılmayı,
Dizlerinde yatmayı,Neşeme neşe katmanı,
Bilemezsin ne çok özledim annem.
Sorma bana kaçıncı sensiz geçen günüm saymadım,
İnan ki sensizliği yüreğime koyamadım annem.
Camın önünde ettiğimiz sohbetleri,
İçtiğimiz kahvenin tadını çok özledim.
Bırakma söz ver bırakma ellerimi,
Unuttur sensiz geçen günlerimi.
Yoksa düşerim sonsuzluğa da,
Kimselerin kaldırmaya gücü yetmez beni.
Çok şükür,bugün sana geleceğim,istediklerini
Getirip,sensiz günlerime veda edeceğim.
Eğer söyleyemezsem hissettiklerimi,
Sonsuza kadar kalbime gömeceğim.
Seni çok özledim çok annem.
Ne olur bırakma beni,sıkı tut ellerimi,
Unuttur sensiz geçen günlerimi.