Özledim Şiiri - Sumeye Eydgn

Uzun bir aradan sonra karşımdaydı.
Nasılda özlemişim..
Sesini ,gözlerini, gülümsemesini.
Kalbimin ritmi değişti,çıkacak sandım yerinden..
Sımsıkı sarılmak istedim boynuna, haykırmak istedim seni seviyorum,seni cok özledim diye...
Ama diyemedim, çekindim, korktum.
Çünkü daha biz olamadan biten bir hikayeydi..

Öyle bir konuşması, seslenişi vardı ki.
Masum, çekingen,huzurlu..
O her seslendiginde bahar gelirdi yüreğime.
Kimseye benzemezdi..
Konuşmaz,sakin,içine kapanıkdi dışarıya karşı.
Sadece benimle konuşur, gözleri bir tek beni görürdü.
O baktıkça ısınırdı içim.
Söylemezdim ama çok seviyordum bu hallerini.

Git gide uzaklasti benden.
Uzaktan sessizce izledim onu.
Yaptıkları davranışlarını aklım almıyordu.
Artik o da herkes gibi ben gibi biri olmuştu.
Çok canim yandı onu öyle görünce..
O masum, çekingen,utangaçlığın yerini
Sosyal, samimi,konuşkan, rahat biri olmuştu herkes gibi..
Oysa o çekingen, sadece bana bakan adamı (kadını) sevmiştim..
Neydi bu denli değişmesinin nedeni?
Aynaya bakmış gibi hissettim o ben olmuştu.
Kendini sevmeyen değişmek için uğraşan bana benzemisti.
Bu yüzden biz olamadan, daha başlamadan bitti.
Benden değişmemi isteyen ama sonunda bana benzeyen biri olmuştu.
Bunu tokat gibi yüzüme carptığında anladım.
Sen benim gibi olamadın ama bak ben senin gibi oldum dedi o gün bana.
O masum,çekingen, sadece seni gören gözleri yok ettin;
Dediğinde ölmek istedim,yerin dibine girmek...
Bu hayatta kıramadığım tek insanı kırmıştım.
Bir kere daha nefret ettim kendimden.
O beni affetsede ben kendimi asla affedemem biliyorum..
Bizim hikayemiz sonsuzluk işaretinin bölünmesi gibi iki sıfır kaldı işte yarım..
Ne ben ona gitme diyebildim.
Ne de o bana kal diyebildi.
Beyaz sayfanın uzeri kirlenmişti bir kere.
Anladim ki..
Gönül taşla değil ya ses tonuyla yada söz tonuyla kırılır..