Özledim Şiiri - Aybala Şahinoğlu

Özledim seni,
Yağmurun toprağa düştüğü an gibi;
Kokun dolsun istiyor ciğerlerime.
Özledim,
İçimde bir volkan,
Lavlarını yüreğime akıtan.

Sensiz geçen her saat,
Kumdan bir saatin taneleri gibi,
Yavaş,
Ama acıtarak geçiyor.
Gözlerim ufuk çizgisinde,
Kuşların kanat çırpışında seni arıyor.

Ellerim boş,
Dalgaların kıyıyı öpüp kaçışı gibi,
Hep bir boşluk kalıyor ardından.
Gözlerimde eksik bir yıldız var;
Gökyüzü sensiz bir hüzün örtüsü.

Konuşmak istiyorum seninle,
Rüzgarın yapraklara fısıldadığı gibi.
Ama dudaklarım çatlamış,
Kurumuş bir çöl gibi,
Sesim çıkmıyor.

Saçların…
Gecenin karanlığı kadar derin ve huzurlu,
Ama yok.
Gözlerin,
Beni her defasında içinde kaybolduğum bir deniz,
Şimdi ise sessiz.

Özledim seni,
Bir ağacın kökleri gibi,
Toprağı sarıp bırakmak istemeyen.
Özledim seni,
Yıldızların geceyi süslediği gibi,
Ama gündüzde yalnız kalan.

Gelsen,
Bütün bu karanlık,
Gün doğumuna dönerdi.
Gelsen,
Yüreğim tekrar kanatlanırdı,
Sana ulaşmak için.

Ama şimdi,
Bir boşluktasın.
Kelimelerim ulaşamıyor sana,
Ellerim,
Yüreğim,
Ve o sonsuz özlem…