Özledim…
Gecenin en karanlık yerinde adını fısıldayan rüzgâr gibi,
Uykusuz gözlerimin içine çöküp sabaha çıkmayan bir düş gibi.
Özledim…
Ne tarafa dönsem senden yana sızlayan bir yara gibi,
Ne yana baksam içinde kaybolduğum derin bir uçurum gibi.
Özledim…
Kırılmış bir saatin hep aynı vakti göstermesi gibi,
Sana varamayan yolların sessizce içime gömülmesi gibi.
Gittin…
Ardında eksik cümleler, yarım kalmış bakışlar bırakarak,
Yüreğime ağır gelen, adına hasret denilen o yükü bırakarak.
Özledim…
Bir mevsimi değil, bir insanı bekler gibi,
Geleceğini bilmeden, yine de gel diye dualar eder gibi.
Özledim…
Ama en çok, bir daha kavuşamayacağımı bilerek özledim…
Kayıt Tarihi : 9.3.2025 21:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!