Özledim Şiiri - Muhammed Enes Akçay

Susmak...
Göğsünde uyuyamadan henüz,
Dolduramadan ciğerlerimi kokunla,
Henüz bilemeden kokunu,
Ölmek istedim.

Ne sevgilime kavuşabildim,
Ne de sevgiliye ulaşabildim.

Ben, özleme şiirler yazarım,
Aşka ve ayrılığa,
Tonlarca hasrete ve ölüme.

Kavuşmak ne haddime.
Şâyet bir gün, Sevgilimden habersiz kavuşursam sevgiliyle,
Âh o sevgilinin şerrinden sığınırım alemlerin sevgilisine.

Vuslat isterim sevgilim. Kabul et.
Eli Boş döndürme,
gözü yaş döndürme,
Beceremedim affet.
Yapamadım bu aşağılık mekânda.
Aşağıdan da aşağıların başardığı bana zul gelir,
Başaramadım.

Seni çok özledim,
İçim içime sığmıyor.
Çok korkuyorum “aman yoldan çıkarsam”diye.

Hazır seni unutmamışken,
Seni çok seviyor,senden çok korkarken,
Al emanetini kurbân olayım.
Ya da beni bana bırakma.
Beni onlara bırakma.
Çok özledim. Çok.

Sen, yazamadığım yüzlerce şiirin, Söyleyemediğim binlerce kelimenin de Rabbi’sin.
Söyleyemediklerimi de bilensin.
Affet, güç ver, kabul et. Özledim, çok.