Özledim Şiiri - Hüseyin Said Kasapoğlu

Özledim...

Hayali sıfatın bile yetmez oldu,
Ruhum bu dertle divane oldu,
Artık nefesle bile doymaz oldu.

Aklım, kör kütük cahil!
Sorusuna cevap arar oldu,
Acaba şu toprak parçası,
Bir daha ne zaman kopar Ay'dan da
Güneş'e kavuşur?
Ve böyle kaç kavuşma beni sana döndürür?
Ya da bu belanın kefareti için kaç bıçak darbesi,
Kaç yara beni öldürür?
Hangi kırmızı, akan son kanım olur?

Gönlüm tek kül tablam,
Sensiz saatlerim sigaram,
Yanıma kalan tek mirasım,
Acı acı hatrıma gelen anılarım.

Özledim...

Sana layık şiir yazmak için
Teker teker buruşturduğum,
Adını yazdığım kağıtlarım...

Elimi açtığımda ki duam;
Yağan yağmurun,
Yetim yaprağı bile incitmediği bu Dünya'da,
Nice kahrı çektirmedin mi bana?
Gariban boynum, karşında çökmedi mi sana?
İnan hülya gibi sana,
Bu ömür olsun feda.
Al bir gül daha taktım yakama,
Beklerken seni, koklayarak çürütürüm belki uğruna.

Biliyorum olmayacak,
Yıllarımız çay misali demlenip duracak.
Sonra bizi toprak çağıracak,
Sen belki korkacaksın,
Ama ben orda sen olacaksın diye,
Toprağımı mezarıma bizzat atacağım!

Ve şimdi yine yeniden,
Özledim...