Özledim Şiiri - Mehmet Baki Erfidan

Özledim, sevgiyi, dostluğu, kardeşliği özledim,
Özledim köyümün dağlarında yeşeren çiçekleri,
Papatyaları, laleleri, mor menekşeleri, sümbülleri özledim,
Çoban Memedin ney nağmelerini özledim.
Kırda meleşen kuzuları, kuzularla coşan çocukların seslerini,
Sürüye kılavuz olan çoban köpeklerini özledim.
Beriye giden berivan’ları,
Bir elinde süpürgesi, sırtında körpecik kardeşi,
Ayağındaki naylon yeşil ayakkabısıyla avluyu süpüren,
Tozdan renk değiştirmiş örgülü saçlarıyla gencecik bedenlerin
Feleğe yan bakışlarını özledim.
Ahmet emminin nasırlı elleriyle tuttuğu bastonuyla,
Sabah güneşini kaçırmamak için duvar dibine çöküşünü,
Üzerinde bin bir desenli gömleği, kot pantolonu,
Ayağında gızlaved veya trabzon lastiği ile köy delikanlılarının,
Omuzunda bakraçlarla, rengarenk fistanları, güneşten yanmış al yanaklı,
Bulak başındaki, bin bir nazlı kızlara şööle bir bakışlarını özledim.
Özledim gümüş tabakadan altın sarısı Bitlis tütününden bir sigara sarmayı,
Feleğe meydan okurcasına bir nefes çekip ooohh demeyi özledim.
Adilcevaz’ın nazlı gelin gibi nazik cevizlerini,
Nemrut’un sisli tepesindeki o muhteşem gölünü,
Süphan dağının Si Ahmedini, Xeci’sini,
Ağrı dağının, küçük ağrıya nasihat eder gibi eğilişini,
Fırat’ın engel tanımaz coşkusunu özledim.
Özledim Köyümün bilmem kaç metre yağan karını,
Ayağımıza taktığımız kızaklarla karlı tepelere meydan okuyuşumuzu,
Buz tutan murat nehri üzerinde dans edişimizi,
Buzları kırıp kırıp balıkları çıkarışımızı özledim.
Özledim köyün harman yerinde top oynayışımızı,
Murat emminin harman yerini dağıtışımızı,
Dövenlerle ekin üzerinde dönüp dönüp dönüşümüzü özledim.
Özledim Zeynel ağanın duymayan kulağına haykırışımızı,
Evlerin damlarında bilye oynayışımızı,
Çelik çomak oynarken yoldan geçen arabaları taşa tutuşumuzu,
Sapanlarla telgraf tellerindeki serçelere nişanlarımızı özledim.
Deri ceketi, yumurta topuklu, arkası basılmış ayakkabısıyla,
Gelin gibi süslü dolmuşundan inen Nizam abinin çalımını özledim.
Muhtar Cemal’in abisi Haydar emminin odasında aküyle çalışan siyah-beyaz televizyondan,
Türkiye-Almanya maçını seyretmek için, bir birimizi tepeleyişimizi,
Cemil Turan’ın kaçırdığı gole tüüüüh be deyip havaya yumruk sallayışımızı özledim.
Kırlardan yemlik, kenger, kuş yemi, mantar toplarken,
Söylediğimiz “Bir taş attım havaya, düştü mapushanaya, Onbeş kızı kandırdım
Bir şişe Lavantaya hele loy loy looy” türküsünü özledim.
Köye gelen çerçi emmiden bir avuç leblebi tozu için,
Kümesten yumurta çalışımızı,
Gelinin duvağını kaçırmak için yediğimiz okkalı dayakları,
Damadın ayakkabısını, ceketini, kaşkolunu çalmayı,
Çalıp ta kahraman gibi düğün alayına seslenişi özledim.
Köye gelen aşı jeep’inin ardından bütün köyü koşarak dolanışı,
Evlere giren hemşirelerin beyaz önlüğüne özenip
Hayal kuran genç kızların hayallerini,
Etamin üzerine kınalı elleriyle umutlarını nakşetmelerini özledim.
Gögerçin ablanın kaçıncı çocuğuna vule tüüür, tüüür deyişini,
Melek ninenin kat kat giydiği fistanların bilmem kaçıncısının cebinden çıkarıp
Bizlere dağıttığı leblebi şekerini,
Geceleri bize anlattığı hikayeleriyle kucağında uyuşumu,
Çok sevdiğim torunu Aysel’in ardından Ayselo, Ayseloooo deyişimi,
Aysel’in dönüp bana ağla ağla çatla da patla deyişini özledim.
Zennure’nin çocukluk aşkını, aşkına mı başkasına mı bilmem amma verilişini,
Ardından yakılan türküleri, ağıtları, giderken Zennure’nin feryatlarını,
Kardeşi Sebile’nin abla ablaa diye ardından bağırıp ağlayışını özledim.
Başına sim takıp taze gelinim diyenleri,
Sümbül çiçekli oyasıyla ben mutluyum diyen kadınları,
Mor sümbüllü puşisiyle aşığım diyen kızları,
Pembe sümbül takıp, bana bakmayın nişanlıyım diyen nazlıları,
Beyaz sümbülü ile evliyim diyenleri özledim.
Ben beni özledim. Yar, yar, yaaaar, yarim demeyi özledim,
Yar derken titreyen mum ışığını, duran kalbimin sesini özledim.
03.04.2000