Özledim Şiiri - Serkan Şeremet

Özledim

Usulca sokuldu adam, elindeki çiçeği yamacına bıraktı
Kırmızının her tonuyla gonca bir güldü
Özledim dedi… Öyle çok özledim ki anlatamam
Seninle çimenlere uzanmayı, hayaller kurmayı özledim
Geceleri kayan yıldızlar ile dilek tutmayı da
Bilmiş tavırlarını, zamansız suratsızlığını
Kızgınlığını, karşında kala kalmayı, susmayı da özledim
Küçük masum yalanlarını, yanaklarının kızarmasını
Titreyen dilinle lafı dolandırmanı da
Gözündeki yaşı silerken alnından öpmeyi de çok özledim
Durdu bir an nefesini toparladı ve devam etti
Çiçeklere su dökmüyorum artık onlarla konuşmaktan vazgeçtim
Bulutlara da isimler vermiyorum, onları farklı cisimlere benzetmekten de vazgeçtim
Muhabbet kuşumuzda yok artık çöpün kenarına koydum boş kafesi
Nerden bileyim, alıp gitti birisi
Kitap da okumuyorum, hep yalan dolan geliyor hikâyesi
Anladın sen… Keyfim yok, derdim de yalnızlığım da çok
Ve çok… Öyle çok özledim ki anlatamam
Saçlarını özledim, ellerimle taramayı arada bir örmeyi
En çok da gülümsemeni özledim gözlerindeki ışıltıyı
Sen yoksun ya ruhumu saran bu şuursuz hiçlik insan gibi nefes almayı da özledim
Derin derin durdu başucundan bir avuç toprak aldı, sıktı ellerinde… Hoşça kal dedi ve gitti…