Özlediklerim Var Şiiri - Ayhan Yaymaz

Özlediklerim var, hiç dönemeyecek olanlar
Sesini unutmamaya çalıştığım,
bir fotoğrafın kenarına sığdırdığım yüzler…
Zaman yavaşça siliyor hepsini,
ama yüreğimde hâlâ dipdiri, hâlâ canlılar.

Vuslatına hasret kaldıklarım var, gelmeyenler,
hiç gelemeyecek olanlar…
Bir mezar taşına bıraktım dualarımı,
rüzgârın savurduğu birkaç sözü…
Geceleri yıldızlara emanet ettim adlarını,
belki gökyüzü taşır da haberlerini…

Bilip de gelmeyenler var,
bir vefasızlığın susturduğu kalpler,
bir adımın çok görüldüğü yollar…
Oysa bir selam yeterdi,
bir “ben de seni düşündüm” deselerdi,
kırılmazdı belki içimde bu kadar şey.

Gözlerim yollarda kaldı...
Her bekleyişim biraz daha eksiltti beni.
Saatler değil, yıllar birikti gözkapaklarımda,
ve her gelen gün, bir öncekinin yasını tuttu.
Öyle sessiz ağladım ki bazı geceler,
yalnızca yastığım anladı beni,
yalnızca duvarlar dinledi kelimesiz feryadımı…

Şimdi…
Bir avuç özlemle, biriktirdiğim suskunluklarla
yaşarım eksilenlerin gölgesinde.
Ne gelen var, ne de dönen…
Ama hep bekleyen bir yanım var hâlâ,
hiç gelmeyecek olanlara inat.