Özledik Şiiri - Yasemin Kurt

Baktım bugun herseyde bir gözyaşı var,
Silinmiş ve toz tutmuş hatırlar bile nemli nemli durmakta.
Mutfakta,pencere önündeki çiçek bile solgun bir halde güneşe bakmakta,
Yürüdüğüm halıda bile renk kaçıklığı var.
Giydiğin terlikler yıpranmış gibi durmakta,
Pencereyi kaplayan perde bir başka gri sanki.
Bilmediğim her şey etrafımda matem tutmakta sanki.

Oturduğum koltuk ilk defa gıcırdadı bugun,
Koltuğumun altına koyduğum yastık bile pufpuf değil sanki.
Elimde zamping yaptğım kumanda ilk defa tutukluk yaptı inan ki,
Hayretle baktım bilmediklerim ne var diye çevreme.
Anlamaya çalışırken birden evin teli çaldı uzaktan gelirmiş gibi çıktı sesi.

Neydi bu kadar ben dısında herseyi saran matem.
Anladım ki benimle birlikte evdeki hersey
Sensizlikten bıkmış.
Kimsecikleri yerine koyamamışlar benim gibi.
Hep gözlerini kapatmışlar,
Ben gibi onlarda özlemişler ben gibi.
Senin yokluğunu dolduramadık biz herşeyle birlikte,
Sensizlikten bıktık ama sen anlamadın ki,
Benim kadar sevemedin ki ne edeyim,
Böylesine bir matemi ancak bu sekilde dile getirebilirdik.
İşte yollar orda,
Ama sen yoksun yıldızlarından yoksun gecembenim.