Tümcelere yüklemeden söylüyorum;
özledim seni...
Özlediğim gibi misin acep şimdi ?
Zaman içinde demişlerdi yatışır özlem,
Taze ekmek kokusu gibi içime çektiğim ne…?
Peki neden halâ sen?
Yalnız değilim şu uçsuz bucaksız dünyada,
Ağzına kadar dolu sen...
İçimden gelmiyor merhaba demek,
yüzüne gülmek,
hasretimi haykırarak gözlerini görmek.
Ama nedensizce özlediğim sensin, sen...
Bilmiyorum, yanlış dünyada mi geziniyor şimdi kokun?
Hayatımın akışını kaçırmışcasına
Hızlı giderken tren
Ve hayatımın gonca gülü solmuşken,
Bu özlem, bu hasret neden?
Az sonra sevda ırmağından geçeceğiz
Kıyısında açan yasemenlere,
güllere selam vereceğiz…
Olgun meyveleri dalında göreceğiz.
Uyuyorum sanki, uykuda bir rüyadayım,
Rüyamın içinde sen...
Bilmiyorum özlediğim gibi misin halâ sen?
Yoksa, insanlarla samimi olma derdine mi düştün yeniden?
Mevsimlere dokunan tebessümle ben...
Küçük vagonda yapayanlız ilerlerken!
Özlediğim, aklıma düşen sen!..
Kayıt Tarihi : 11.8.2021 17:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!