Özlediğim Şimdi Çok Uzaklarda

Bazen sorarsın yanındakine;
Şu geceyi şu güneşi nasıl hatırlayacağız on yıl sonra diye.
Bilmem, der yanındaki
Dünyanın o an için en güzel gülüşüyle.
On yıl bu dile kolay,
Yine de sayılı gün gelir geçer işte.
Gidip soruverirsin
Nasıl hatırlıyorsun diye.
Hatırlamıyorum der,
Hala bir uzun şiir gözleriyle.
Bir fotograf bile yok ki bende der,
Hatırlamıyorum işte.
Kendini düşünürsün;
Elinde olmasa da fotograflar,
Zihnin
Albümlerce o ve gülüşü.
Elini onun gibi koyarsın çenenin altına,
Belki o artık böyle yapmıyordur dersin,
Boşverirsin,
Elin de böyle durmaktan mutludur zaten.
Yine de
İstemesen de
Hayıflanırsın, nasıl hatırlamaz dersin,
Öylesine şiddetli bir pembedir ki bakışları,
Kendi bencilliğine inat
Öyle masumdur ki gülüşü hala...
Sen de gülersin
Gözünden damlalar yavaşça yere düşerken.
Bir kez daha farkedersin
Kimse onun kadar güzel gülemez şu dünyada.