Özlediğim Ölüm Şiiri - Sadettin Deren

Yolda giderken,vitrinlere bakarken,
Ilık bir yağmurda,akşamüstü
Veya uykunun en derin yerinde
Ansızın rahatlamak,Tanrıya doğru…

Bir hüzzam sanki kolaylaştıracak,
Bir kırmızı gül vazoda bana bakarken,
Veya balkonda hasır sandalyede,
Uçuvermek yukarı,dumanlaşıvermek…

Hiç ihtiyarlamadan,iştahım kesilmeden,
Genç kızların pembe topuklarına imrenirken daha,
Veya otomobilimde rüzgârlarca,
Devam etmek,sonsuza doğru uçuvermek…

Kanımdaki delilik terk etmeden beni,
Başımdaki fırtına henüz dinmeden,
Veya sarımsaklı mantı henüz lezzetliyken,
Bir yatay geçişle,doğrudan usulcana…

Sakızlıkoy’da,karabiberağaçları şarkımızı söylerken
Dalyan kahvesinde balıklar mezattayken,
Veya şarabımızın burukluğu sarhoş ediyorken bizi,
Elveda diyebilmek,gülümseyerek…

Henüz akşam haberleri ilgilendiriyorken beni,
YUH size diyebiliyorken bir sürü edepsize,
Veya sabahın erkeninde koklamak geliyorken içimden çiçekleri,
Hiç düşünmeden,hiç geri bakmadan çekip gidebilmek…