Özlediğim körfezim Şiiri - İbrahim Özdem ...

ÖZLEDİĞİM KÖRFEZİM

Akşam güneşin parlaklığında,
Rengârenk cümbüşüne ışığında,
Benliğimden bir şeyler koparıyor
Sanki Karşıyaka iskelesinde,
Elim dokununca körfezin suyuna,
Tuzuna umursamadan içesim geliyor,
Artık seni doya doya koklayacağım,
Al sancak, Karşıyaka sahilinde elimi kolumu,
Sallayarak dolaşacağım.
Koşa koşa gidip Urla’da denize gireceğim,
Saat kulesinin altında oturup,
Güvercinleri seni koklayarak yemleyeceğim,
Çöl toprağının yağmuru özleyişi,
Cehennemde cenneti düşleyişi gibi,
Geçmişine her nefes alışımda sızlar ciğerim,
Bak dalgalanıyor sevinçten deniz dipleri,
Derinlerine özlem duyan,
Ateşli insan tipleri,
Kesil verdi yeni üretilmiş ilaç gibi,
Hemen kesildi derinlerdeki ağrıların,
Konaktan, karşıyakadan kalkan vapurlar,
Saydamlık rüzgârından kıyılarına çarpacak gibi,
İskele de bekleyen insan bereketleri,
Seni paylaşamamaktan birbirine düşman gibi,
Suyunu köpürten vapurdaki sıcak yolculuk,
Her nefesimde ciğerime soluduğum,
Bahçemdeki tek kalmış çiçeğin raksı gibi,
Hele martıların gökyüzünün maviliklerine haykırışı,
Güneş artık bir başka doğacak dey verişi gibi,
Artık seni seyretmek mi? mavi körfezim
Dünyada cenneti tam manasıyla,
Yaşamak gibi....

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR