Özlediğim Gündüzlerdi...

Al yazmalı hayatımı kamyonların arkasına ben yazdım.
Bu uzun yolculukta elbet gören olur.
Halsizim, ışıklar üzerime geliyor akşamları;
Kimi zaman dayanamıyorum inan ki.
Geceleri bir şarkılar oluyor,
Bir de ay ışığından süzülen yaşlı umutlarım.
Ey benim hasret kalmış yanım,
Ey benim gizli namelerin manasındaki yanım,
Adını al yazmalarla kamyonların arkasına ben yazdım.
Boş ver kimse görmesin,
Her aracın siluetinde ben zaten adını okuyorum.
Türküler, çaresizliklerimle donanmış bugün.
Akşamlar geceyle sarmaş dolaş yine.
Sabahın olmaya niyeti yok.
Kör karanlılarda ışıksızım.
Direksiyon başında geçecek değil ya ömrüm.
Elbet bu yolunda sonu gündüzle bitecek.
Gözlerim kamaşıyor artık, galiba yaşlanıyorum.
Al yazmalı hayatımı kamyonların arkasına ben yazdım,
Hani artık soluk ve görünmeyen olanını,
Bitti bitecek zaten olsun yine de gündüzü bekliyorum.
Kaç gündür gökyüzünden onu istiyorum halbuki,
Bari olmasa bile olmuş gibi yapmalı.

Karanlıklara esir kaldığım yollarda yine bir başımayım.
Islak, kendi halinde, büzülmüş ve titreyen adam ben olmamalıyım.
Nemli nefesler solumaktan değil inan isyanım,
Bitmeyen ve bitemeyen bu yolsa ızdırabım,
Ben bitenin ömrüm olmasına da razıyım.
Bir vedan olmamalı mı dersin bilirim,
Hiç olmazsa gölgem sığınmalı en ücra yanına.
Gündüzlerden bihaber yaşandı mı,
Böyle karamsar olmadan olmuyor inan.
Işıkla tanışmamızı daha tarih bile yazmadı.

Beni hep gündüzleri beklersin bilirim,
Gece kor yangın gibi yakar insanı.
Hem sen korkarsın bilirim,
Yanı başıma sokulmadan tir tir titrek ellerin.
Ellerin dedim de,
Geceleri nadir ak bulutlar sıralanıyor bazen,
Uzanabildiğim en yüksek noktaya uzatıyorum ellerimi,
Ellerin siyah gökyüzünde yapayalnız.
Tir tir titriyorsun sanki.
Ama ben sana gündüzler kadar uzağım.
Gel desen gündüzleri beklersin bilirim.

Al yazmalı hayatımı kamyonların arkasına ben yazdım.
Gördüğüm en son sabah o zaman olmuştu.
Hiç unutamıyorum, kızıl bir şafak yolcu eder edalarında aydınlatıyordu beni.
Sanki matem yaşıyorduk,
Adını bir yüreğime bir de kamyonların arkasına ben yazdım,
Giderken direncim olsun diye.
Dönüşüm elbet olacaktı, habersiz bırakmazdım yoksa seni.
Zaten tek eksik yanımı sana bırakmıştım,
Söz verdim puslu pencereler tercümanımdı,
Elbet dönecektim, mevsimler zaten dört tane,
Hep soğuk ve hep üşüyorum fark etmiyor zaten, etmemeli de.
Sabah ışıkları arkamdan su dökerken,
Söz verdim dönecektim bir gündüz vakti.

Al yazmalı hayatımı kamyonların arkasına ben yazdım.
Gördüğüm son ışık gözlerindi.
Ellerin yine bembeyazdı ve titriyordun sanki.
Dönemiyordum, üzgünüm sözümü tutamadım.
Gündüzler beni terkedeli belki miladı da geçmişti,
Ama ummuştum yinede,
Çocuk gibi yıldızlardan güneşler yaratmıştım hayalimde.
Ellerimdeki hiçbir şeyle, mumlar satın almıştım,
Gündüzü bir kez olsun yaşatabilirim diye.
Ama ne mumlar vardı ne de umduklarım.
Yine de al yazmalı hayatımı kamyonların arkasına ben yazdım.
Hani artık soluk ve görünmeyen olanını.
Yine de tek özlediğim gündüzlerdi.
Gündüzler umudumdu, umudumda da sen vardın.

29.01.04